-we Francji
Villa St. Georges w Grasse, Francja (zdjęcie moje z helikoptera)
Dla każdego budowniczego, a na pewno dla architekta, byłaby to zapewne największa przygoda w życiu.
Pracując w szwajcarskiej firmie w Nigerii przy projektowaniu szpitali, zaprzyjaźniłem się z szefem tej firmy. On właśnie kupił we Francji, na Lazurowym Wybrzeżu w Grasse pięknie położony na spadającym ku morzu zboczu, 150-letni pałac zwany Villa Saint Georges.
Główna ulica w Grasse, na wzgórzu Villa St. Georges
Pałac zbudowany był dla znanego francuskiego senatora, właściciela kilku fabryk perfum w Grasse, Leona Chirisa, a właściwie dla jego jedynego syna Georga.
Musiało to być „piękne miejsce na ziemi”, gdyż królowa angielska Victoria, goszcząca 5 kwietnia 1891 roku w Villa Saint Georges, była tak zachwycona ogrodem i widokami z tarasów pałacu, że przedłużyła pobyt o kilka dni.
W głównym salonie
Pałac przez długi okres czasu był niezamieszkały, wystawiony na sprzedaż i wymagał remontu. Początkowo wydawało się szefowi, że wystarczy wymienić wystrój wnętrz, no może jeszcze podłogi. W rzeczywistości poza murami z kamienia i cegły wymieniono wszystko : stropy, dach, stolarkę, instalacje itd. Pierwsze prace projektowe powierzył szef kolejno kilku architektom z Włoch, Słowacji, Polski, Francji. Wstępne szkice wnętrz wykonała architekt Elżbieta Hermanowicz. Formalnie prace projektowe i budowlane nadzorował francuski architekt Pierre Richard. Ja natomiast, przez okres sześciu lat (1992-1997) projektowałem wszystkie wnętrza i przez cztery lata nadzorowałem roboty rekonstrukcyjne i wykończeniowe pałacu.
Satysfakcję mam z zaprojektowania klasycznych pałacowych wnętrz, szczególnie pięciu sal w stylu Ludwika XVI (z boazeriami, sztukaterią, podłogami), podziemnego marmurowego basenu i marmurowych łazienek.
Sypialnia na pierwszym piętrze
Po marmur jeździłem specjalnie do Brazylii, szukając rzadki do zdobycia niebieski granit „azul bahija”, a potem przez kilka lat do Carrary we Włoszech.
Po oryginalne elementy ogrodowe jeździłem na aukcje do Paryża, po żyrandole do Kamienickiego Szenowa w Czechach, po jedwabie do Milanówka i Bukaresztu, a kompletną oranżerię (conservatory) sprowadziłem z Anglii.
Największe zadowolenie dała mi możliwość zatrudnienia jednych z najlepszych polskich rzemieślników przy wykonywaniu elementów wykończeniowych pałacu.
Elementy metaloplastyki wykonała Pracownia Kowalstwa Artystycznego Elżbiety Kuskowskiej z Warszawy, a pozłacane klamki i okucia okien i drzwi wykonał zakład Henryka Sosnowskiego z Warszawy.
Kuchnia w stylu prowansalskim
Firma Stolarstwo Artystyczne Zygmuntów (seniora, wówczas 87 letniego i juniora) Dzierli wykonała wspaniałe pozłacane boazerie do ośmiu sal i pokoi w pałacu, wzorując się na uprzednio już wykonanych przez nich dekoracjach w sali audiencyjnej i sypialni królewskiej Zamku Królewskiego w Warszawie.
Drewniane posadzki ozdobne z dziewięciu gatunków drewna, wzorując się na pałacu łazienkowskim, wykonali rzemieślnicy z Zakładów Wytwórczych Mebli Artystycznyh w Henrykowie k/ Warszawy.
Oprócz wnętrz pałacowych projektowałem i nadzorowałem prace przy budowie podziemnego basenu kąpielowego, terenu sportu i rekreacji z dużym kaskadowym zewnętrznym basenem, grotami podziemnymi, kortem tenisowym, garażem podziemnym na trzydzieści samochodów, budynku barowego, 6 km murów oporowych w ogrodzie i wiele innych elementów małej architektury.
Wnętrze biblioteki
Projektowałem też przebudowę dokupionej przez szefa, sąsiadującej z ogrodem jego pałacu, ładnej prowansalskiej Villi Madona.
W tym samym czasie projektowałem również wnętrza dziewiętnastowiecznego Pałacu Ghica i kompleksu handlowego World Trade Center w Bukareszcie.
Więcej zdjęć dot. Villi St. Georges znajdziesz tu:
http://picasaweb.google.pl/JerzyWojcik1939/FRANCJAGrasseVillaStGeorges199197#